Ursynowskie blokowiska, w połowie lat 90-tych. Kilku chłopaków zafascynowanych MTV i rapem zza wielkiej wody zakłada skład Mistic Molesta, jako wyraz młodzieńczego buntu przeciwko szarej rzeczywistości. Wtedy nie wiedzą jeszcze, że ich muzyka odmieni polską scenę hip-hopową a oni sami staną się głosem młodego pokolenia. Póki co plan jest prosty: składać rymy, kleić bity i… dobrze się bawić.

Na ich pierwszą płytę - „Skandal” - nie trzeba było długo czekać. Chuligański rap w ich wykonaniu trafia na półki sklepowe i od razu staje się hitem! Molesty słuchali wszyscy a ich teksty stały się dla młodych ludzi wyznacznikiem wartości moralnych.

Zdolne dzieciaki dorosły, a ich drogi się rozeszły. Jak teraz dają sobie radę na muzycznym rynku i w życiu? Co pozostało z dawnych ideałów? Czy wiedzieli, że tak będzie?

„Weź głęboki oddech i wróć do tych dni…”, gdzie wszystko było proste a kumple byli kimś więcej, niż rodzina.

NADCHODZĄ W KAPTURACH POSTACIE, TO NIE MNISI, ŹLI I ŁYSI, TO KLIMA, KAPISZI?

Ursynów. Kilku dzieciaków. Na ławkach. W kapturach. Tak to się, proszę państwa, wszystko zaczęło – mówi Vienio w zwiastunie filmu „Skandal. Ewenement Molesty”. Przenieśmy się do tamtych czasów wraz z nim. Połowa lat dziewięćdziesiątych. Bazary pod Pałacem Kultury. Przegrywane z kompaktów kasety. Blokowiska. Kartka papieru. Poezja. Marzenia...

Wtedy właśnie młodzi ludzie zafascynowani programem „Yo! MTV Raps” zakładają grupę Mistic Molesta, jako wyraz buntu przeciwko szarej rzeczywistości. Takich historii było pewnie więcej, ale niewielu zespołom udało się pozostać „w grze” przez 20 lat, będąc świadkami postępujących zmian nie tylko dookoła, ale również wewnątrz siebie. Wtedy, na początku swojej drogi, nie wiedzą jeszcze, że ich muzyka odmieni polską scenę hiphopową, a oni sami staną się nowym głosem pokolenia. A na pewno nie podejrzewają, że dotrą do momentu, w którym trzeba będzie tę całą wyboistą podróż podsumować. Póki co plan był prosty: składać rymy, kleić bity i dobrze się bawić. Nagrywają więc swoją pierwszą płytę i powoli, no cóż... dorastają.

NA POCZĄTKU BYŁ SKANDAL

Rok 1995 był bardzo ważny dla kultury hiphopowej w Polsce. Ukazały się debiutanckie płyty Liroya i Wzgórza Ya-Pa-3, a wytwórnia SP Records wydała wtedy składankę hiphopową, na której znalazł się utwór między innymi słynnego Kalibra 44 . Gdzieś w tym samym czasie dwóch młodych ludzi szukało pomysłu na siebie, a raczej – szukało go w muzyce, bo Włodi i Vienio nie brali pod uwagę innej drogi. Na początku był wspomniany duet, Piotr „Vienio” Więcławski oraz Paweł „Włodi” Włodkowski – chłopaki z Warszawy, którzy postanowili przełożyć swoje ławkowe i osiedlowe doświadczenia na uliczną poezję. Zawsze był z nimi Marek „Kaczy” Andrasik. Pierwsze kroki Molesty (wtedy zwanej Mistic Molestą) mają więc charakter wybitnie uliczny – tematyka pisanych tekstów oscylowała wokół konfliktów z prawem, palenia marihuany i oczywiście Warszawy i jej dzielnic. Dla wielu osób było to coś zupełnie nowego, dla innych – zbyt radykalnego. O ile już wcześniej w publicznym dyskursie zwrócono w Polsce drobną uwagę na obecność hip-hopu, to dopiero składnik zwany „Molestą” sprawił, że pojawiła się nowa, trudna do zignorowania siła. Formacja coraz pewniej stąpała po polskiej scenie hip-hopowej.

PO PIERWSZE NIE DLA SŁAWY, KTO PO TO ROBI HIP-HOP, TEMU NIE PODAM GRABY

Cios w twarz rynku muzycznego przyszedł wraz z wydaniem pierwszej studyjnej płyty „Skandal” w 1998 roku. Gościnnie swoje zwrotki dograli do niej Tomasz Chada, grupa Warszafski Deszcz, a także Robert „Wilku” Darkowski oraz Tomasz „Pelson” Szczepanek. Płytę wyprodukował DJ 600V, czyli Sebastian Imbierowicz, znany w Warszawie producent i promotor kultury hip-hop. Krytycy nie wiedzieli, jak mają się wgryźć w tę formę ekspresji: szorstką niczym krawędź chodnika, napisaną pewną ręką osiedlowego bywalca osiedlowych ławeczek, ale również gniewną, skąpaną w czymś, co wyczuwalne było przez osoby, którym włos jeżył się na karku, kiedy słyszeli tego typu relację z pierwszej ręki. Szukałem polskich wykonawców, trafiłem na Molestę, która wybijała się na ich tle przede wszystkim autentycznością – mówił po latach Imbierowicz. – Słyszałem opinie o ich braku obycia, ale przecież każdy wie, że piękno w sztuce (w tym, oczywiście, w muzyce) nie bierze się z wykształcenia, ale z potrzeby serca.

I chociaż późniejsze płyty chłopaków, jak na przykład nagrany w 1999 roku „Ewenement”, to również udane, bardzo szczere zwierzenia z blokowego życia i dorastania, sama Molesta przechodziła metamorfozę. Z czasem przyszło poczucie nieuchronności zmian wewnątrz, ale i na zewnątrz zespołu. Potrzeba solowych projektów kiełkowała w każdym ze składów, a bardzo uważni fani – na podstawie solowych projektów i gościnnych występów – mogli domyślić się, że już w pierwszej dekadzie XXI wieku w Moleście pojawiały się pęknięcia. W 2015 roku zadebiutował nowy singiel „Teraz”, który miał zapowiadać następną płytę, ale w 2016 Vienio poinformował media, że Molesta się rozpadła.

TAM, GDZIE MAŁE SUKCESY, BLIZNY SZŁY RAZEM W PARZE. NIE MIELIŚMY WIELKICH WIZJI, TROCHĘ GÓWNIARSKICH MARZEŃ

„Skandal” jest prawdopodobnie najważniejszą płytą w historii polskiego rapu. Udowodnił, że kilku chłopaków, którzy realizują marzenia (na początku pod osiedlowym trzepakiem), może nie tylko zmienić przemysł muzyczny, ale zainspirować do działania. To nie wyłącznie teksty i bunt wobec systemu sprawiły, że „Skandal” stał się dla niektórych synonimem nadziei, ale również osobista historia ekipy, której po prostu się udało. „Skandal” to niewyczerpane źródło klasycznych wersów i cytatów, a kilka z nich znalazło się nie tylko w utworach najlepszych DJ-ów w tym kraju, ale również w mowie potocznej w całej Polsce. Nikt też nie miał aż tylu odniesień i follow'upów m.in. takich wykonawców jak PRO8L3M, Pezet, Tede czy JWP, nie tylko w postaci pojedynczych wersów, ale i pełnych numerów. „Kultywowanie” to idealne określenie na to, jak fani uczestniczyli w życiu Molesty. Brutalne wtargnięcie w świat mieszczańskiego spokoju, rozczarowanie transformacją oraz bolesne starcie młodzieńczych ideałów z rzeczywistością... Te czynniki sprawiły, że zespół doczekał się tak wiernych wyznawców w środowisku hip-hopowym, a nawet – jak się po latach okazało – również poza nim.

DOPIERO WTEDY, JAK ZACZĘLIŚMY U KACZEGO PRZY POMOCY KONRADA I JEGO BRATA CIOTECZNEGO, ZA BLATEM CHUJOWEGO KOMPUTERA ATARIEGO, SZUMIĄCE PODKŁADY, ALE TO NIC WSTYDLIWEGO

Molesta nigdy nie uciekała od trudów codzienności. Warto przypomnieć, że pierwsze represyjne prawo dotyczące posiadania narkotyków wprowadzono w 1997 roku i od wtedy kryminalizowano nie tylko handel, lecz także posiadanie. Dawne struktury służb specjalnych zorganizowały się w organizacje przestępcze, a klasa robotnicza nie posiadała tak naprawdę donośnego głosu oprócz kilku raperów oraz artystów pokroju Kazika Staszewskiego. W tak zastanej rzeczywistości Molesta jawiła się jako antysystemowy bunt, który przelewa swoje frustracje na teksty, ale nie tylko on fascynował wyznawców tej muzyki. Z ówczesnego wywiadu Kuby Wojewódzkiego z Molestą dla jednego z magazynów muzycznych wyłania się obraz Polski podzielonej na dwie części – z jednej strony absolwent dziennikarstwa pytający groźnie wyglądających chłopaków o to, ile kosztuje blant na osiedlu, a z drugiej młodzi raperzy, którzy stali się synonimem sukcesu, ale przecież byli wciąż "swoi" – osiedlowi, marzący o lepszych dniach. Słuchacze składu fantazjowali nawet, że chłopaki z Molesty prowadzili szemrane interesy dokładnie tak, jak oni, w końcu ta płyta wydawała się być bardzo autobiograficzna. "Skandal" jest więc donośnym i szczerym hołdem poetyckim dla miejskiego życia, pełnym tła, którego nikt tak naprawdę sobie nie wybierał, potrzeby eksploracji najniższych warstw Warszawy, a także poszukiwania sposobu na artystyczne wyrażanie siebie wbrew nieprzyjaznym regułom. Takich ludzi, jak członkowie Molesty, zazwyczaj się nie słucha, a przecież chłód podwórka ze „Skandalu” idealnie oddawał temperaturę polityczną całej Polski rozczarowanej transformacją. Właśnie ten czynnik był ostatecznym argumentem, który sprawił, że Bartek Paduch, reżyser świetnego dokumentu muzycznego „Totart – czyli poszukiwanie rozumu” postanowił nakręcić tym razem film o Moleście. Plan był prosty – wybrać się wraz z chłopakami ponownie do lat dziewięćdziesiątych, odnaleźć „iskrę”, dzięki której Molesta rozbłysła, opowiedzieć o ówczesnej Polsce oraz przede wszystkim o tym, że nic tak naprawdę nigdy się nie kończy.

Vienio, właściwie Piotr Więcławski (ur. 24 stycznia 1977 r. w Warszawie) – polski raper, wokalista, autor tekstów, DJ i producent muzyczny, a także reżyser i dziennikarz radiowy. Znany przede wszystkim z wieloletnich występów w składzie Molesta Ewenement.

„To uniwersalna historia o tym, że świat oraz ludzie przechodzą ciągłą przemianę, ale czasami bardzo trudno jest je zauważyć i dopiero po jakimś czasie rysuje się pełny obraz tej metamorfozy. Dzieje się to często wbrew opinii fanów, którzy chcieliby, aby wszystko pozostało bez zmian, a tak się po prostu nie da. Nie można siedzieć całe życie na tej samej ławce, ludzie zakładają rodziny, biznesy, dochodzą codzienne, zwyczajne sprawy, które też są elementem egzystencji jakiegokolwiek twórcy kultury. Mam wrażenie, że jest to film o zmianach. Drugim, ale też sporym bohaterem tego dokumentu są lata dziewięćdziesiąte.”

„Myślę, że ojcowie z synami na sali kinowej to będzie częsty widok (…) Patrząc na to z lotu ptaka widzę historię chłopaków, którzy postanowili złączyć siły i robić coś, co kochają, wbrew szarzyźnie za oknem. I mało tego – niewiele kapel potrafi spędzić ze sobą dekadę, a nam udało się przez dwadzieścia lat wspólnie tworzyć coś, w co bardzo mocno wierzyliśmy”.

Włodi, właściwie Paweł Włodkowski (ur. 5 marca 1976 r. w Warszawie) – polski raper i producent muzyczny, a także przedsiębiorca. Zaliczany do prekursorów nurtu ulicznego rapu w Polsce. Paweł Włodkowski znany jest przede wszystkim z wieloletnich występów w zespole hip-hopowym Molesta Ewenement.

„Przeniosłem się do lat dziewięćdziesiątych dzięki materiałom archiwalnym z koncertów, programów telewizyjnych, ale również backstage'u. Po złożeniu tego w całość przyszło chwilowe poczucie nostalgii, przed którym czasami na co dzień się wzbraniamy. Udostępniliśmy Bartkowi Paduchowi sporo materiałów z własnej szuflady. Niektóre z tych materiałów leżały na dnie naszych szaf albo wyparliśmy je z pamięci, więc sam proces kompletowania tego budził naszą pamięć. Wychowaliśmy się w czasach, kiedy nie rejestrowało się każdej sekundy życia, więc te nagrania miały dla nas – jak się okazało – dużą wartość.”

„Rap sobie poradził. Nie sposób ignorować tego, co zamiata listy przebojów. Żaden rockowy i popowy zespół nie może się równać dzisiaj z popularnością rapu, warto więc szukać alternatywy w samej kulturze i sposobie opowiadania o niej. Dokument „Skandal. Ewenement Molesty” jest właśnie taką próbą.”